مثل گندم باش!!!
زیر خاک می بَرندش
باز می روید پُرتر،
زیر سنگ می بَرندش
آرد می شود پُربهاتر،
آتش می زنندش
نان می شود مطلوب تر،
"ذات" باید ارزشمند باشد. 

****

نمکدان را که پُر میکنی
توجهی به ریختن نمکها نداری ...
اما زعفران را که میسابی به دانه دانه اش توجه میکنی
حال آنکه بدونِ نمک هیچ غذایی خوشمزه نیست، 
ولی بدون زعفران ماهها و سالها میتوان آشپزی کرد و غذا خورد.

مراقب نمک های زندگیتان باشید...
ساده و بی ریا و همیشه دم دستتان هستند.
ولی روزی اگر نباشند 
وای بر سفره زندگی... 

******

"من از این دنیا فقط اینو دریافتم که :

اونی که بیشتر می گفت : نمی دانم . بیشتر می دونست !

اونی که قویتر بود . کمتر زور می گفت !

اونی که صداش ارومتر بود .حرفاش با نفوذ تر بود !

اونی که راحت تر می گفت " اشتباه کردم " اعتماد به نفسش بالاتر بود!

اونی که خودشو واقعا دوست داشت . بقیه رو واقعی تر دوست داشت !

اونی که بیشتر طنز می گفت . به زندگی جدی تر نگاه می کرد !

یا حق. 

نصایح لقمان به فرزندش


سعی لقمان بر این بود که در مناسبت های مختلف فرزندش و همچنین سایر مردم را پند و اندرز دهد. لقمان فرزندش ناتان را خطاب قرار داد و گفت: فرزندم همیشه شکر خدا را به جای آور، برای خدا شریک قائل مشو، زیرا مخلوقی ضعیف و محتاج را با خالقی عظیم و بی نیاز برابر نهادن، ظلمی بزرگ است.فرزندم: اگر عمل تو از خردی چون ذره ای از خردل در صخره های بلند کوه یا آسمانها و یا در قعر زمین مخفی باشد از نظر خدا پنهان نخواهد بود و در روز رستاخیز در حساب اعمال تو منظور خواهد شد و به پاداش و کیفر آن خواهی رسید.
فرزندم: نماز را به پای دار! تا ارتباط تو با خدا محکم گردد و از ارتکاب فحشا و منکر مصون باشی و چون به حد کمال رسیدی، دیگران را به معروف و تهذیب نفس و تزکیه روح دعوت و رهبری کن و در این راه در مقابل سختی ها، صبور و شکیبا باش.
فرزندم: نسبت به مردم تکبر مکن و به دیگران فخر مفروش که خدا مردم خودخواه و متکبر را دوست ندارد.
خود را در برابر ایشان زبون مساز که در تحقیرت خواهند کوشید، نه آنقدر شیرین باش که ترا بخورند و نه چندان تلخ باش که به دورت افکنند.
فرزندم: در راه رفتن نه به شیوه ستمگران گام بردار و نه مانند مردم خوار و ذلیل، و به هنگام سخن گفتن آهسته و ملایم سخن بگو زیرا صدای بلند، بیرون از حد ادب و تشبه به ستوران - ستوران- است.
فرزندم: از دنیا پند بگیر و آن را ترک نکن که جیره خوار مردم شوی و به فقر مبتلا گردی و تا آنجا خود را در بند و گرفتار دنیا نکن و در اندیشه سود و زیان آن فرو مرو که زیانی به آخرت تو برسد و از سعادت جاودان بازمانی!

فرزندم: دنیا دریای ژرف و عمیقی است که دانشمندان فراوانی را در خود غرق کرده است پس برای عبور از این دریا، کشتی از ایمان و بادبانی از توکل فراهم کن و برای این سفر توشه ای از تقوی بیندوز، و بدان و آگاه باش که اگر از این راه پر خطر برهی، مشمول رحمت شده ای و اگر در آن دچار هلاک شوی به غرقاب گناهانت گرفتار گشته ای.

فرزندم: در زندان شب و روز زمانی را برای کسب علم و دانش منظور کن و در این راه با دانشمندان همدم و همراه شو و در معاشرت با آنها شرط ادب را رعایت کن و از مجادله و لجاج بپرهیز تا تو را از فروغ دانش خود محروم نسازند.
فرزندم: هزار دوست اختیار کن و بدان که هزار رفیق کم است و یک دشمن میندوز و بدان که یک دشمن هم زیاد است.
فرزندم: دین مانند درخت است. ایمان به خدا آبی است که آن را می رویاند. نماز ریشه آن، زکات ساقه آن، دوستی در راه خدا شاخه های آن، اخلاق خوب برگ های آن و دوری از محرمات، میوه آن است. همانطور که درخت با میوه ی خوب کامل می گردد، دین هم با دوری از اعمال حرام تکمیل می شود. 

منبع : اسک دین

امیر المومنین علیه السلام فرموده :

تمام خیر در سه چیز جمع شده است:

نگاه سکوت سخن

هر نگاهى که پندى در آن گرفته نشود، 
فراموشى است. 

هر سکوتى که اندیشه اى در آن نباشد، غفلت است. 
هر سخنى که ذکرى در آن نباشد، بیهوده است. 

خوشا بحال کسى که:
نگاه او پند، سکوت او اندیشه و سخن او ذکر باشد، بر گناهش گریسته و مردم از شرش در امان باشند.

منبع: کتاب ثواب الاعمال و عقاب الاعمال شیخ صدوق رحمة الله علیه

ما قدیمی ها بهتر عاشق می شویم.

این حرفهای جدید را کنار بگذار.

می خواهم مثل ادمهای قدیمی.با تو حرف بزنم.

مثل ادم های قدیمی. عاشقت باشم.

می خواهم خودم باشم.

خود قدیمی ام...

ما قدیمی ها. 

بهتر عاشق می شویم.

ببشتر عاشق می مانیم.

کمتر دنبال کلمات می گردیم.

مشکل ما این نیست که برای

شیرین کردن زندگی معجزه نمی کنیم.

مشکل ما این است که همان قدر که ویران

می کنیم.نمی سازیم.

همان قدر کهنه میکنیم.

تازه گی نمی بخشیم.

همانقدر که دور میشویم. باز نمیگردیم

همان قدر که الوده می کنیم. پاک نمی کنیم.

همانقدر که پیمان های نخستین خودرا فراموش

می کنیم.انها را به یاد نمی اوریم.

همانقدر که از رونق می اندازیم.رونق نمی بخشیم

مشکل این است که از همه رویا های خوش

اغاز دور می شویم واین دور شدن به معنای

قبول سلطه بی رحمان زمان است.

بنا کننده شادی های خویش باش.

هر لحظه و مرا هم این گونه شاد خواهی کرد.